seher vakti bir telaş var arka bahçemde

içeri geçtim. turan ferreyu duraklatmış, tam adamın doggy pozisyonunda kadına ata binere yakın yukarıdan penetre ettiği arkadan çekimde pause olmuştu. yani kadının vajinal bölgesi ile kalçasının bir kısmının yanında adamın kıllı zütü, bacakları ve cevvalliği ekranın 4 te 3 ünü kaplıyordu. dürümlerin kağıdını soyarken turan bizi en verimli çağımızda askere aldıklarını, zaten 5 ayın da 15 ayın da uzun olduğunu, devletin milletine eziyet etmeye hakkı olmadığını, falanı filanı anlatıyordu. işaret parmağımı dudaklarıma zütürüp susturdum onu. dürümleri yemeye başladık. dürümlerin acısı bol, yeşilliği az olmuştu. domates de atsaydı acıyı alırdı dedim. ıhhhıh gibisinden bir ses çıkradı turan. ‘’seni küçük sevimli domuzcuk’’ diye geçirdim içimden.

ortada iki büyük sorunumuz vardı. ilki ayranlardan birinin unutulması sebebiyle ayranı paylaşmamızdı. tabi turan hışımla ayranı kapıp pipetlediği için paylaştığımız ayranı mecburen aynı pipetten sevgili gibi içiyorduk. ikinci sorun ise turan için pek fark etmiyor görünse de benim için oldukça ciddiydi. acılı dürüm, ezme ve ortadaki yine acılı çiğ köfteyi yerken gözüm televizyona takılıyordu. dediğim gibi adamın mabadını ve makatını tüm detaylarıyla gösteren bir sahnede kesilmişti. acılı dürümün tadı ağzımda değişiyor gibi hissediyordum fakat bunu belli etmemem gerekiyordu. yoksa turan maazallah beni bir zütçü, bir ibine sanabilirdi. gerçi turan' da arada yan gözle tv ye bakıyor gibiydi. ama olası bir suçlamada ağzımda acılı adanayla ne var? sen de bakıyorsun hayret bişiy cık cık! deme cesaretini gösteremezdim. turan ise tüm bu iç çatışmamdan habersiz çiğköfteleri çöplük gibi midesine gönderiyordu...