ve asteğmen paşaya emretti

asteğmen aydın özdalga’dan genelkurmay başkanı orgeneral necdet özel’e "açık mektup" şeklinde talimat!

sevgili paşam,

lafı fazla uzatmayacağım.

türkiye’nin güneydoğu bölgesi bugün itibari ile, düşmanların saldırısı altındadır. bu iş ankara’nın göbeğinde karargah binasında oturarak olmaz.

unutmayın, atatürk kurtuluş savaşını ankara’da oturarak değil, kocatepe’de ordusunun başında durarak kazandı:

hemen üstünüzdeki karargah kıyafetini çıkartın ve manevra kıyafetinizi giyin. daha sonra da karargahın önündeki genelkurmay forsunu indirin ve çantanıza koyun.

genelkurmay karagahındaki tüm kurmay kadronuzu da, manevra kıyafetini giydirerek, hep birlikte uçağa binerek, diyarbakır’a uçun.

diyarbakır’a varınca da genelkurmay forsunu 7. kolordu karargahındaki direğe çekin ve sadece tek bir cümlelik açıklama yapın:

“ misak-ı milli sınırları içinde tek bir düşman kalmayana kadar, buradayım “

tsk’nın varolan tüm asker ve ateş gücünü güneydoğu’ya yığın. yetmezse yedekleri, hatta benim gibi, artık askerlik çağı dışına çıkmış kişileri de silah altına alın. ben koşa koşa gelirim.

bu mücadele için hangi olanaklara ihtiyaçınız varsa isteyin. hükümet istediklerinizi vermezse, bu millet % 50 oy verdiği hükümetten hesap sormasını da bilir.

düşmanla mücadele, karargahlarda ya da karakollarda oturup, ara sıra bölgede devriye gezerek olmaz. olursa da, işte böyle olur ve mehmetcik sürekli pusuya düşer.

nasıl ki düşman küçük gruplar halinde dağlarda gezerek yaşıyorsa, mehmetcik de öyle yapmalı, dağlarda yaşamalı. bir temas anında en yakın birlikten – ki mesafe 1.000 metreyi geçmez – ve hava unsurları desteği gelir.

toplasan 2.000 düşmana karşı, onlar gibi dağlarda yaşayan 20.000 asker yeter de artar bile. sivrisinekle, tank ve topla mücadele edilmez. bugün gördük, düşman mayın döşeyip zırhlı araçları havaya uçurabiliyor.

askerlik hakkında bildiklerim tuzla piyade okulunda aldığım 4 aylık eğitim, okuduğum kitaplar ve izlediğim belgesellerle sınırlı. bir de 30 yıldır kahrolarak izlediğim başarısız terör mücadelesi ile gözlemlerim var.

bu nedenle, 40 yıllık bir piyade subayı olarak, yazdıklarıma belki de güleceksiniz. ama unutmayın ki, 30 yıldır bitiremediğimiz düşman ne harp okulu mezunu, ne de harp akademisi mezunu. düşman çok basit bir taktikle; “ dağda yaşa, küçük gruplar halinde gez, büyük eylem öncesi birleş ve vur - kaç “ taktiği ile bize kan kusturuyor.

tabi terör ile mücadelede daha iyi bir stratejiniz varsa, onu uygulayın.. ama bugünkü stratejide daha fazla ısrar etmeyin. varolan strateji iflas etmiştir.

ve bir tavsiye... f-16’lar gece kandil’i vurmuş ! eğer amaç pilotlara atış eğitimi vermek ise, bir diyeceğim yok. yok amaç düşmanı yok etmekse, heyhayt... daha jetler gelmeden düşman mağaralara girer, belki bir kaç düşman ölür, hepsi bu.

düşman çölde çadırda yaşasa jetle vurmak doğru olurdu ama, düşman dağda ve mağarada yaşıyor. harcanan paraya yazık. kandil’in çözümü ancak havadan indirilen ve karadan kuzey irak’a giren birliklerin kıskac harekatı ile olur. tıpkı 1974’deki kıbrıs barış harekatında olduğu gibi...

bir de lütfen bu yıl 30 ağustos zafer bayramı resepsiyonu falan vermeyin. gün, resepsiyon günü değil, mücadele günü.

hayırlısıyla düşmanı güneydoğu’dan silip, ankara’ya döndüğünüzde, zafer bayrdıbını hep birlikte coşkıuyla kutlarız.

saygılarımla.

aydın özdalga
179. dönem piyade asteğmen