1. 1.
    0
    koca bir senemi bir tepe emeğimi ve daha bir çok şeyimi verdiğim aşırı bağlandığım insanı bugün kalıcı olarak hayatımdan çıkardım.
    mesele herife verdiğim değerin %1 ini onun bana vermemesiydi. hatta beni bariz bir şekilde kullanıyordu.
    hep aynı hatayı yapıyorum. birilerinin sevgisine ihtiyaç duyuyorum ama hiç bi zaman o sevgiyi karşımdaki insanlar bana vermiyor.
    kafamı yastığa koyup hiç kimseyi umursamadan kendimi mutlu hissedebilmek istiyorum.
    ama hayatımın çoğunu yalnız geçirdiğim için duygusal ihtiyacım da çok büyük sanırım.
    keşke bu ihtiyaçlar da bedensel ihtiyaçlar gibi başkasına bağlı olmadan giderilebilseydi.
    o zaman hayatım muhteşem olurdu. kendi odamda müziğimi dinler huzur içinde yaşardım.
    ama şimdi sürekli insanları düşünüyorum. yeni arkadaşlar arıyorum. duygularımı mutluluğumu üzüntümü paylaşabilecek birilerini arıyorum. insanların yaşadığı gibi yaşayabilmek istiyorum.
    sadece ya ben yanlış kişilere rastlıyorum ya da gerçekten etrafta benim gibi insan yok.
    hangisi olursa olsun şu an hayatım berbat. keşke geçse.
    ···
   tümünü göster