inci itiraf

işsizim. halbuki elimden her iş gelirdi.
okuyacağız diye gibtik hayatı.
her sabah sekizde kapıdan çıkıyorum, güvenliğe selamı çakıp.
sonrada elimde cıgaram(ondan da olduk ya) önümde gibkodan bi kitap( verdiğim paranın hesabı yok) öğlene kadar oku babam oku..
öğleden sonra bir kaç sokak arası kitapçısı gezip ucuzdan bir döner yedik mi saati üç ederiz. ardından yürü bakalım eve.. otobüse binsek zaman geçmiyor hem bandrol de yok.
okulun devam zorunluğu olsa belki de bu güne kalmazdı ama oldu işte.
arkadaşlar buluşalım mı diye aradığında yorgunluğu bahane ediyorum.
300 tl gelirle dışarı çıkıp ne yapacam zaten kredikartları gibilmiş..
tüm gün böle işte.
kendimi nerede yahut kaç yaşında hissediyorum bilmiyorum.
hep emekli olduğum günlerin hayalini kuruyorum.
bir arabacının gölgesini gördüm diyor ya hani dostoyevski.
öle işte.
bu kadar.
kimse okumaz diye uzun uzadıya yazdım.