her şey arkadaşın kavga var demesiyle başladı

zehranın sınavına 1 ay vardı. neredeyse dershaneden çıkmıyor test kitaplarını çözmüyor yalayıp yutuyordu resmen. geldiğim gün dershanesi vardı ve ben daha fazla dayanamadım dershaneden çıktığında seni görmeye gelicem dedim.10 dakikada olsa onu görmeliydim yoksa kendimi kaybedecektim zehrasızlıktan. akşam oldu bendeki heyecan hat safhaya vurmuştu dershanede insanlar çıktıkça zehrayı gözlerim aramaya başlamıştı.ha geldi ha gelecek derken sanki bana inat olsun diye en son çıkanlar arasındaydı.onu uzaktan gördüm kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. çarşı ortasındaydık ve yanına gidemezdim peder bey yine bir yerlerden çıkardı ortalık karışırdı. mesaj attım dershanenin ilerisinde bizi kimsenin göremeyeceği yere gittik. kimsenin görmediğinden emin olduğum an zehrayı kollarımla belinden kavrayıp ona sarıldım.o kadar özlemiştimki onu sıktıkca kızın nefesi kesilecekti neredeyse dur hayvan yavaş demese benim duracağım yoktu. hiç konuşmadım dudağından öptüm.3 ay değil 3 yıl geçse bile onun dudağındaki sıcaklığı unutmazdım onun dudağındaki beni unutmazdım. sanırım aşk böyle bir şeydi.