benim itiraflarım

sözlerime böyle hayatı gibeyim diyerek başlamak istiyorum.

dün gece sevgilimin üniverstiyi kazandığını ögrendim.
yıkıldım haliyle benden uzakta olacak artık...
zaten her istedigimiz zaman buluşamıyoruz...
çıktım içtim bi güzel dışarda hemde parkta içtim severim bu serseri işlerini...
eve geldim saydım sövdüm kıza...
evdekilerlede açtım arayı konuşmuyorum amk kimseyle.
dükkanada gitmedim haliyle yazamadım tüm gün buraya yoklugumuz pek hissedilmemiş ellam..
sonra hastalandım amk akşama kadar ağzıma birşey koymadım...
her hafta sonu yanına gitme kararı aldım...
bunun için bir otobüs firma sahibine zütümü gibtirmem gerekecek sanırım...
yada bi sponsor bulmam lazım. reklam t shirtü felan giyerim amk.

anlıcanız yannanlardayım yıkılmış bir vaziyetteyim...

şimdi sorarım size dostlar abiler kız kardeşler.

gözden ırak olan gönüldende ırak olurmu ?

yada inanmak yapabileceğine inanmak yeterlimidir. ?

söyleyin lan. gibecem çıkamadım içinden.