ankilozan spondilit

yaşım 19, tam 7 yıl önce başladı bende bu caanım hastalık o yüzden şanslıyım, zamanla alıştım, kabullendim, onunla yaşamayı öğrendim. zor, çok zor bi hastalık hele gençseniz çok koyduğu oluyor adama, mesela ben basketbolu bırakmak zorunda kaldım ve bir duygusal bin olarak parke sesi beni 3 yıl boyunca ağlattı. beyler :(

pozitif bi bakış açısı yakalayamazsanız tüm hayatınız boyunca küfredeceksiniz demektir. eğer şimdi başlasaydı hastalığa alışabilir miydim bilmiyorum. en kötü özelliği ise, sedimantasyon yani romatizma ağrılarını yaratan kan değerinin en ufak bi ateşli hastalıkta yükselebilmesi, sıradan bi ateşlenme yaşayıp yürüyemediğimi bilirim...

şuan çanakkale'de ilk yılım, ıslanıp sağlam bi rüzgar yedim, ateşim kaç bilmiyorum derece de yok yanımda fakat belimden başlıyor hafif hafif zorlamaya, üniversiteki ilk yılım olduğunda daha sigortamda yenilenmedi gib gibi kaldım ortada.

not: çanakkaleden katılıyorum, enbrel kullanıyorum
mal bu beyler: http://www.incicaps.com/r/enbrel2.jpg/

özet: dehşet bi hastalık panpalar, ölene kadar sizinle olacak, onunla anlayşmayı bilmezseniz züte gelirsiniz.