1. 1.
    0
    kaçırılan trenlerin hesabını önce kendine sormalıydı insan.
    yetişilememiş, gidişine arkadan bakılan bir trenin hesabını, kaderi
    durmak olan istasyonlar ödeyemezdi. belki ben o trene son anda
    yetişmiş bir biletsiz, bir kaçaktım. ama o beni hep kendi kalbinin
    kaçak yolcusu olarak gördü. bu yüzden devamlı inecekmişim korkusuyla
    yaşıyordu. beni hayata ihbar ettiğinde anladı kaçaklığımın
    biletsizliğimden olduğunu... ben kalabalıkta unutulmuş bir yalnızı, onun
    yerine oynarken, o, ben diye kendini ihbar ettiğini bilmiyordu.

    başka- kahraman tazeoğlu
    ···
   tümünü göster