bugün eski kız arkadasımla yasadıklarım

zaman öyle bir geçiyorduki ama biz birbirimize neler diyecemiğizi bilemiyorduk söyliyeceğimiz cümleleride bolbol düşünüyorduk. ben korkuyo gibiydim çünkü amaçsız bir iş uğruna ordaydım sanki o ise zamanında olanların acısını benden çıkartmayı düşünüyor gibiydi her konuşmamda bana acı bir şekilde o günleri hatırlatcak gibiydi. ama kendimi bu sözler altında ezdirmek istemiyordum zamanında bi hata yaptıysam bile böyle bir şekilde üstüme gelmesini istemiyordum çünkü en az onun kadar bende acı çektim ama o hep benim suçlu olduğumu düşünüyordu. belkide haklıydı bu duruma ben getirdim ama tekrardan baslamak içinde ilk adımı attım veya en azından ben böyle sanıyordum.
ama gel gelelim bu düşünceleri bi türlü açığa vuramıyordum ne bir söz ne bir cümle hep kalıplaşmış şeylerdi pısırık bir bin gibi kalakaldım ama acilen özgüvenimi toplamam gerekiyordu