incici kimliğinizi bırakın da

babamla 2 sene bölüm seçme konusunda tartıştık. o her baba gibi tıp istiyodu, bense otomotiv müh. sonuçta ilk tercihşe otomotiv müh.ne girdim. 1 sene okudum, daha sonra iş garantisi olmadığını kendi gözlerimle görüp tekrar sınava girdim. hayatta okumak istediğim son yere(istanbula) geldim. gariptir ki istanbul son tercihim ve babam tercihleri yaparken yanımdaydı, yaz bunu son olarak nolcak dedi, gelirse iyi olur falan. geldi 30. tercih. babam keşke otomotiv.de kalsaydın dedi. bileydim böyle olacağını falan filan. neyse, şimdi iyi bi üni.de inş müh. okuyorum, hayatımdan gayette memnundum son haftaya kadar. 4 yıllık kız arkadaşım yatay geçişle istanbula geldi, onunla geçen hafta ayrıldık. (daha aynı şehirlerde yaşama fırsatı bulamadık şimdiye kadar) sonra hayatta değer verdiğim iki dostum aralarında konuşup benim yanımda en çok olmaları gereken zamanda beni hayatlarından sildiklerini söylediler. konuyu bilseniz ağlarsınız amk, incir çekirdeğini doldurmaz. sonuç: hayatta en çok değer verdiğim 3 şeyi 1 hafta içerisinde nedenini bile doğru dürüst bilemeden kaybettim.
varsın olsun, bu da beynimin ürettiği(çalıntı diil amk, biyerden okuyup aklımda kalmış da olabilir) "herkese inat, yaşasın hayat."