yeni tanıştığım bir kızla

kapım iki kez tıklandı. kısa ve acıklı bir ses tonuyla inledi içerisi. dışarı da canımı almaya gelen bir azrail in soluğu duyuluyordu. çekinerek açtım kapıyı. merve ve yanında benimki...
"konuşmalıyız" dediler ağız birliğiyle, "konuşup gideceğiz"
içeri buyur ettim ikisini de. girdiler. salona geçtiler.
benimki "burada mı!" diye söylendi
anlamamıştım ama merve den herşeyi öğrenmişti, tekrar bağırdı "adi huur çocuğu burada mı yaptınız!"
ne olduğumu şaşırmıştım. kaçmak istiyordum ama ayaklarım dünyanın yer çekimin merkezine saplanmış gibiydi. dünya ekseninin ağırlık noktası ayaklarımın altından geçiyordu
merve "beni kandırdı kimse yok hayatımda!" dedi
ben hiç bir şey söylemeden ayakta sadece duruyordum. yani ayaktaydım ama otursam da bir farkı olmazsı o andaki duruşumdan.