hayatımın son 5 yılını anlatıyorum

karşıdan slowmotion tarzı serpilin yüzünü gördüm. hemen kafayı aşşaa eğdim görmemezlikten geldim. cool takılıyorum tabi. böyle onu bekleyen bi tip misali. hani kızada şans veriyorum bi nevi hesapta. uzaktan beğenmez ise ben görmeden gidebilme şansı veriyordum aklımca. ama o an dün gibi aklımda binler asla unutamam. serpilin ayakları yere baktığım yerde duruyordu kafamı hafifçe kaldırdım serpili süzerek. yeşile kaçık daha çok gri gibi duran bir şortu vardı dizine kadardı. üstünde ona uyumlu yeşil bi askılı tshirti vardı ve çantası sağ kolunda takılıydı. saçları dalgalı omuzlarından bi karış kadar uzun ve ortadan ikiye ayrılmış biraz tavşan dişli bi gülümsemeyle bana bakıyordu. o an heycandan ölecektim. dünya güzeliydi benim için. ayağı kalktım ve ilk şoku o an yaşadım. anskim kız benden 1-2 cm uzundu bariz. bunun vermiş olduğu moral çöküklüyle merabalaştık ve yola koyulduk. esnaf sarayının oradan şimdiki barlar sokağına gidecektik. ozamanlar orda bırak barı bi tak yoktu. bitane asma altı kafe vardı okadardı. serpile sordum napalım diye. dediği ilk şey ya dedi benim haşhaş almam lazım. kafamda amk ne haşhaşı ya nerden çıktı bu zaten vakit az birde haşhaş peşindemi koşacaz diye sorular dönüyordu. tamam dedim hamamyoluna doğru yöneldik. haşaşı aldık. çantasına koydu kafeye doğru yollandık. ben dayanamadım esnaf sarayının orlarda bir yerlerde kızın ağzını aradım. boyunda uzunmuş benden falan espri ayağına getirdim oda gülümseyerek boyu pek sorun etmem ben dedi. yani kısacası boy önemli değil adam ol yeter diyordu. içimde bi rahatlama olmuştu. kafeye yaklaşırken bu sefer ondan bir itiraf geldi. "ya şey bende hiç para kalmadı" bende dedim önemli deil bende var. içimdende kuruyodum. "amk ilk günden gibmeye başladı" diye falan. neyse gittik kafeye oturduk.