hayatımın son 5 yılını anlatıyorum

tabi ben ağlamaklı bi tipim var heycanla sordu karı noldu aşkım falan anlattım durumu ya işte gel bizde kal falan filan dedi ama giblemedim pek hatunu yine ben. akşama kadar benimle parkta oturdu kız. harbiden seviyodu beni değer veriyordu. neyse akşam oldu ben telefonu açtım. açar açmaz babam aradı. eve gel hadi oğlum bak teyzenler bizde yemek yicez seni bekliyoruz dedi. tamam dedim geliyom. kafadan kuruyom teyzemler varsa babam bana bi gib yapmaz. ama ya pusuya düşürmek için öyle dediyse falan diye kuruyorum kafamda. gizemi eve bıraktım. bende eve doğru yol aldım 2 adım sonra bizim ev vardı zaten. girdim apartmana merdivenlerden çıktım. Kapının önüne geldim baktım harbiden ayakkabılar falan var teyzemler bizde. girdim eve selam verdim herkese falan. işte herkesten hayat öğütleri falan dinledim. babamda bundan sonra akıllı bi çocuk ol falan filan işte küçükken herkes almıştır o öğütlerden. can sıkıcı ama gerçek olan öğütlerdir. neyse bu olayıda böyle kazasız belasız atlatmıştık. o gece yine bilgisayarda sabahladım. ertesi gün kalktım duşa falan girdim yemek yedim falan derken akşamı yine evde ettim. akşam oldu halil binini aradım nerdesin diye. kanka dedi bi saate kadar mahalleye çıkıyom sana bişi anlatmam lazım dedi tamam dedim amk gelince mesaj at.