benim gibi olan var mı

gitgide tüm meziyetlerimi kaybetmeye başladım. müthiş bi özgüven kaybı yaşıyordum. derslerde hoca bişey sorduğunda asla elimi kaldırıp söz almaya cesaretim yoktu. kantinde kuyruğa girdiğimde utanıp sıkılmaya telefondaki eski mesajları okumaya başlıyordum.. evet binler o kadar yalnızdım ki.yalnızlığın ne demek olduğunu o zamanlar öğrenmeye başladım işte.bir mağazaya gidip bişey denediysem beğenmesem bile o kıyafeti almaya başladım. çünkü bırakıp çıkarsam ayıp olacak gibi geliyordu. tanımadığım biriyle konuşurken sesim değişik çıkmaya başlamıştı. özellikle sınıfta derslere bir ruh gibi girip çıkmaya başlamıştım. kimsenin dikkatini çekmez hayalet gibi girer çıkar evime dönerdim. okulun yanına gelen redbull arabasından bedava redbull almak varken ben gider bakkaldan alırdım 3-4 lira verip. kimseye adres bile soramaz olmuştum. kaç kere yanlış otobüse binip yanlış yerlere gittim bilemezsiniz.