bir insanın iç acılarının toplamı

bütün acıları biriktirmek zordur o nedenle insanlar bazen ağlar kahrolur vs..vs.. ama yinede bütün acıları göstermemekte bize aittir. ben sana acımı göstermedim göstermemeliyim diye hep gayret ettim ve bir gün!...
o gün ne lanet bir gündür hala aklım alamaz... çamura battı,kalktım ve sonra iskeleden düştüm! bir aksilik var diyordum kendi kendime ama hep ıslanıyor sonra gülüyordum! sonra birden...

"iki gözüm seneler geçiyor...
gönül ektiğini biçiyor...
bir selam lutfet bu ne çok hasret gel barışalım artık" tınısı geldi ve dona kaldım!... sonra ne yapmalı derken aklıma "şarabın gazabından kork çünkü fena kırmızıdır" dedim ve an geldi! şarap birden sağ elime düşmüş bir nostalji edası ile sol elimede ekmek!... birde önümde kaşar tabağı belirdi... ve ben ağlıyordum ıslanıyordum! çamura düşüşlerimin,denize düşüşlerimin anlamı buydu sanki! ama yinede saçmaydı ve sonra!...
nasıl bir hikaye ise yaşamımın üç yıl öncesine gidip o anı yaşıyordum ve gülümsüyorumdum... tanrı'ya şükrediyordum sonra hep mutlu olduğumda şükrettim ben tanrıya ve hiç düştüğümde yardım istememiştim sanki o yüzden hep aramız açık kalmış gibiydi...
ben yine "iki gözüm seneler geçiyor... " diyordum sona bir türlü varamıyordum şizofrene bağlanıp an gelir diyor şaraba bakarak senden korkuyorum diyordum ve seni "o" zannediyordum... birden şarapla konuşmaya başlamıştım ve konuştukça batmaya,battıkça ağlamaya, ağladıkça ıslanmaya... nasil birşeydi bu bilemiyordum sonra kendime geliyordu zihnim birden beşiktaş sahilinde oluyorduk... bana yazdıkların elimde. arkada sezen in arkadaş şarkısı çalıyordu.

http://www.youtube.com/watch?v=ACr6ZOuM4LE