bizde yaşıyomuyuz amk

duygularımız var saklıyoruz,
umutlarımız var erteliyoruz,
fikirlerimiz var savunamuyoruz,
sevgimiz var söyleyemiyoruz,
ağlamak istiyoruz , korkuyoruz.
var işte, hepsinden, ondan bundan, şundan. ne yok ki ? oscar wilde'nin dediği gibi i̇nsanların yüzde doksanı yaşamazlar, sadece vardırlar sadece varız işte. sadece boş gezen bir ruh misali varız .

i̇çimizdeki insanı, dışarıya çıkartamıyoruz. i̇çimizdeki özgüvenin turşusunu kuruyoruz. günde gerçekten kaç saat yaşıyoruz ? menfaatler, ideolojiler, ihtiraslar, kavgalar, aşklar, acılar, hüzünlere bölersek bu teoriyi kaç saat yaşıyoruz ? geriye koskoca bir melankoli kalıyor evet * yani geriye bir saat bile kalmıyor. i̇nsanları dünya'ya tekrardan getiren bir icat, bir mucit olmayacak kimse beklemesin. öncekiler de bunu bekledi, ama nafile. kendinle carpe diem olayına girmekten başka hiçbir alternatifin yok.

bu yaşıma kadar incelemeye fırsat bulduğum her ideolojiyi derinlemesine araştırdım, fakat hiçbiri sevginin yerini almadı. çünkü sevginin olmadığı yerde genellikle ideoloji barınmıyordu, ya fikirlerin nefreti, ya da düşüncelerin kanlı savaşı barınıyordu. yoldan geçen 5 yaşındaki çocuğun yüzündeki masumluğu farkedemiyorsan yaşadığın tüm hayat, tüm ideolojiler sahtedir.

sığ bir hayat yaşıyoruz, bakmasını bilmeyi değil, düşünmeyi bilmiyoruz. ayrıntı burda gizli işte, hayata lüks güneş gözlükleriyle kimse bakamaz, sadece insanlara bakarsınız. işığımız maddesel, düşüncelerimiz alıntı, ama bu değil işte;

kendi kendimize ışık olmadan, çevreyi aydınlatmaya çalışıyoruz,
kendimize inanmadan başkalarına inanıyoruz,
i̇çimizdeki doğrulara değil, dışarıdaki yanlışlara inanıyoruz,
popüler olmak için can atıyoruz,

pracelsus’a göre, “erdem” her nesnenin bireysel karakteristiğidir. bir taşın ya da bir çiçeğin, tüm nesnelerin birer erdemi vardır. bu erdem onların özgül niteliklerinin bir bileşimidir. i̇nsanın erdemi de bunun gibi, insan türüne özgü kesin niteliklerin bir dizisidir. oysa her kişi’nin erdemi, onun tek bireyselliğidir. o eğer “erdem”ini gözler önüne açarsa, “erdemlidir”.

peki erdemli miyiz ? ''kusura bakmayın değiliz, gözümüzü açamadık, hep kapat

edit: şimdi okuyanı gibsinler gibi msjlar gelcek şimdiden dünyanızı gibiyim