anlatması güç bir hikaye anlatıyorum

berbat bir gün daha geçirmiştim.

bir an önce eve gidip uyuyarak huzura kavuşmak istiyordum. okuldan çıktım ama bahçe kapısının oradan gelen annemi görünce olduğum yerde duraksadım. aslında annemin reyiz ile konuşmaya geldiğini tahmin etmek güç değildi benim için. ama bir şey demedim. hayrola anne dedim. annem hiç saklamadan reyizi kast ederek hocanla konuşacağım, sen git eve dedi.
diyecek bir şey yoktu.
peki dedim ve eve gittim.

o günün akşamında hiçbir şey olmamış gibiydi. annem yahut babam bana bir şey dememişti. ve ben yarın için reyizin benimle konuşacağını tahminden öte biliyordum. yapacak bir şey yoktu. hayat adına yazılan şeyleri oynamakla yükümlü idim sonuçta ve reyize içimdekileri anlatacaktım.

sabah güç bela uyandıktan sonra tekrar okula gittim.
benim adıma o gün için tek önemli şey reyizle konuşmak olacaktı. okulda olmamın o günkü amacı oydu ve onu bekleye duruyordum.
dersler bitti. ama reyizden hala haber yoktu. hani genelde benimle konuşmak istediği zaman haber verirdi ama paydos zili çaldığı anda henüz reyizin daveti bana ulaşmamıştı. aklıma başka bir şey gelmedi. muhtemelen ben çıkarken bir şekilde bana ulaşacaktı ve konuşacaktık. ben normal olarak yapmam gerekenlere devam ettim. toparlandım ve sınıftan çıktım. o sırada yan sınıftan bizim müdürün çıktığını gördüm. müdür genelde derslere girmeyen bir insandı. en fazla boş derslere uğradığını duymuştum ama bize hiç denk gelmemişti. haliyle onun oradan çıkarken görmek beni şaşırtmıştı. hemen peşlerinden öğrenciler çıkmaya başladı. benim ilkokuldan sınıf arkadaşım gözüme çarptı. çocukça bir merakla yanına vardım. panpa ne oldu, neden müdür derse geldi dedim. ders boştu, aynur hoca gelmemişti dedi. aynur hoca bizim reyizden başkası değil tabii. şaşırdım. ne olmuş panpa dedim. bilmiyorum dedi. iyi panpa haydi görüşürük deyip ayrıldım yanından.

olan bitenden haberdar olamadım anlayacağınız ve okuldan ayrıldım.
eve gelince annem direkt hocanla konuştun mu dedi.
hayır dedim. böyle böyle oldu dedim ve reyizin o gün okulda olmadığını söyledim.
annem bir şey demedi. ben de daha fazla kurcalamadım.

ertesi gün okula gittiğimde fısıltı gazetesi iş başına geçmişti panpalar.