1. 1.
    0
    4 senedir platonik aşk acısı çekiyordum. sürekli gözümün önünde olmasına karşın 1 kelime etmişliğim yoktu. onunda zaten pek konuşmaya niyeti yoktu. kız baya lüks bi yaşama alışmış aile görgüsü terbiyesi tipik fransız yaşam tarzı amk. bende angara çocuğyum fakat bizimde görgümüz tebiyemiz var tabi. şimdi kızla hiç görüşmüyoruz. arada bi gelir çalıştığım yere. eskiden yüzüne bakmaya kıyamadığım kızı gördükce midem bulanıyor kusasım geliyor. böyle ağzına birden yannanımı sokup gibip öldüresim geliyor(azgınlıktan değil nefret) bu normalmi panpa bi akıl ver.bu saatten sonra napıyım? ilerde yapıcağım bir ilişkiyi etkilermi bu durum? ve en önemlisi bi daha aşık olma şansım varmı? umarım anlamışsındır derdimi mk
    ···
   tümünü göster