korkunç hikaye anlatıyorum toplaşın

panpalar bundan sonraki bölümde içeriye tek girdiğim bir denemeyi anlatıyorum,

…günler geçiyor, biz de denemelerimize devam ediyorduk, o sokak, o uğursuz apartmanın önü, artık bizim için dünyanın bütün oyun ve eğlence alanlarından daha cazibeli bir hal almıştı, arada komşulardan yediğimiz zılgıtlar, çevreden yadırgayan bakışlar, hiç biri umurumuzda değildi, ve şaşılacak şey, neredeyse 15 kişiye ulaşan bir tayfamız ve bu konuda inanılmaz şekilde istekli yeni binler vardı artık,

kolundan tutup zorla içeri soktuğumuz berkay bile artık “aga ben bugün bir daha girmek istiyorum” demeye başlamıştı, aq tamam anladık heyecanlı bir taklar çeviriyoruz kendi çapımızda ama, bu kadar ilgi de biraz fazla değil miydi? dedim lan acaba bu gibikler içerde karanlıktan da faydalanıp birbirine bir takım uygunsuz.. neyse, gülmeyin aq.

ben kendi sıralarımda duyduğum heyecana yakın bir heyecanı, artık içeri gidenlerin dönünce anlattıklarını dinlerken hissetmeye başlamıştım, çocuklar, içerde yaşadıkları deneyimleri, karanlıkla olan imtihanlarını, hayal güçleriyle de birleştirerek inanılmaz şeyler anlatıyordu bize, tabi yüzde 90 ı sallıyordu diye düşünüyorum zira normal şartlarda karanlığın içinde renk dalgalanmaları ve anaforlar oluşmazdı.. sanırım.

denemelerimizin tam olarak 3. haftasına gelmiştik, biz rutinden kaçarken, git gide burasının da rutine bağladığını hissediyordum, hep aynı hikayeler, aynı şeyler, ortada bir sonuç yok, canıma tak etmişti ve hayatım boyunca verdiğim en aptalca kararlar listesinde zirveyi zorlayabilecek bir karara imza atıp içeriye “tek başıma” girmeye karar verdim..

bunu başta burak abi olmak üzere diğer çocuklarla paylaştım, önce karşı çıktılar, kimisi “olm bak içerde giberleri, karışmayız, yardım da edemeyiz gibisinden” sulu şekilde yaklaştı, caydırmaya çalıştı, ama kararımı vermiştim panpalar, bu kez, sadece bir kez, tek başıma gidecektim..

ön bilgi: panpalar, bir sonraki partı, yazmaya başlayacağım şimdi, ama kelimelere nasıl dökeceğimi bilemiyorum, hatırlamak bile istemediğim bu deneyimi sizlerle paylaşmadan önce bir konuda uyarmak zorundayım, mesuliyet almak istemem,

• *eğer panik atak, klostrofobi, karanlık korkusu gibi rahatsızlıklarınız varsa lütfen ama lütfen hikayenin bu kısmını atlayın, beni dinlemeyeceğiniz, hatta bil hassa burayı daha dikkatli okuyacağınızı bilsem de ben üzerime düşeni yapmak istedim, sizi uyarmak boynumun borcu.

ve hala, ne zaman bu hikaye aklıma gelse, onu bana hatırlatan şeyden hemen sonra düşündüğüm şey hikayenin bu kısmı olur..

not: bu arada 25 yaşında, yakında askere gidecek eşek kadar herif olarak dün gece korkudan yatağa gidemeyip salonda yattım, bu hikayeyi paylaşan, hatıladıkça hatırlayan aklımı da izninizle gibmek istiyorum..