müslümanım ama şu ayetler

hz. aişe’nin ifk olayını bilmeyeniniz yoktur ama ben yine kısa bir özet geçeyim.

hz.aişeyi hz. muhafazid savaşa zütürür. savaş dönüşü konaklama yaparken hz. aişe tuvalet ihtiyacı için gruptan ayrılır.onu taşıyan askerler hz. aişe hafif oldugu için indiğini fark etmezler.

hz. aişe geri döndüğünde kimseyi bulamaz. daha sonra geri kalan ganimetleri toplamak için gelen safvan b. mu’attal hz. aişeyi görür sonra medineye giderler.

ancak medine’de dedikodular yükselmiştir. hz. aişe’nin başkasıyla birlikte olduğu vs söylemler çıkmıştır. daha sonra hz. muhafazid hz. aişe’den ayrılmak istediğini hz. ali ve zeyd’e söylemiş. zeyd “ya resûlullah o senin ailendir. biz, onun hakkında ancak hayır biliriz” demiş. hz. ali ise: “allah sana, sahayı daraltmam ıştır. onun dışında da (evlenebileceğin) birçok kadın var. eğer cariyene sorarsan, o sana doğruyu söyler” demiş.

daha sonra muhafazid berire’yi çağırtıp hz. aişe’nin durumunu sormuş. berire şöyle demiş; “seni hak ile gönderene yemin ederim ki, ben onun şahsında, uykusu galip geldiğinden ötürü evinin hamurunu tavuklara yediren taze (yaşı küçük) saf, küçük bir kızcağız olmasından öte birşey görmedim”

hz. muhafazid daha sonra minberde hutbe okumak için ayağa kalkar ve abdullah übeyy’i kastederek “ey müslümanlar eziyeti aileme vanp dayanan bir adamdan hakkımı kim alır?” der.

daha sonra evs ve hazrec kabileleri ayaklanır ve savaş durumuna kadar gelirler.(hutbe sırasında ateşli bir tartışma çıkar)

daha sonra hz. muhafazid hz. aişe’nin ailesinimn evine gelir ve aişe’ye
“i̇mdi, ey âişe! senin hakkında bana, şöyle şöyle haberler ulaştı. şayet sen günahsız, suçsuz ve masum i̇sen, allah teâlâ seni aklayacak, suçsuzluğunu ortaya koyacaktır. yok eğer, bir günah işledin ise, allah’dan mağfiret dile ve ona tevbe et! çünkü kul tevbe ettiğinde allah da onun tevbesini kabul buyurur” dedi. “

bu sözler üzerine hz. aişe babasına döner ve benim yerime sen konuş der, babası ben bir şey bilmiyorum der, sonra annesine aynısını tekrar eder, annesi de yemin ederek hiçbir şey bilmediğini söyler. (ki burada sık sık yemin ediyorlar muhafazide dahil olmak üzere)

sonra aişe kendi cevap verir : “kur’ân’dan çok şeyler okumadım. allah’a yemin ederim ki ben, iyi biliyorum ki, sizler bu dedikoduyu duydunuz; bu sizin gönüllerinizde yer etti de, siz bunu tasdik ettiniz… şimdi ben size “bundan uzağım, masumum” diyecek olsam, beni tasdik etmeyeceksiniz. ama, alla benim masum olduğumu bilirken, ben size herhangi bir şeyi itiraf edecek olsam, beni tasdik edersiniz. alla’a yemin ederim ki ben, siz ve kendim için ismini hatırlayamıyorum, ama yusuf’un babası o salih kulun “artık (bana düşen) güzel bir sabırdır. sizin şu anlattıklarınıza karşı yardımına sığınılacak (olan) alla’dır”(yusuf, 1 demesinden başka bir misâl bulamıyorum…” der.

sonra hz. aişe kendisini temize çıkarak vahiy geleceğini hiç düşünmemiş ama hz. muhafazid’in onu aklayacak bir rüya görmesini ummuş. sonra hz. muhafazide ehli beytinin yanındayken vahiy gelmiş. vahiy sırasında o zaman kış olmasına rağmen şapır şapır ter akmış.

daha sonra muhafazid gülere hz. aişeye demiş ki :”gözünaydm ey âişe, bil ki allah’a andolsun, allah seni akladı!..”

(hadisleri veya olayın tamdıbını ifk olayı diye aratarak bulabilirsiniz).

ayetler ise şunlar:

nur 11 : o ağır iftirayı uyduranlar, sizin içinizden bir güruhtur. bu iftirayı kendiniz için kötü bir şey sanmayın. aksine o sizin için bir hayırdır. onlardan her biri için, işledikleri günahın cezası vardır. i̇çlerinden (elebaşılık ederek) o günahın büyüğünü üstlenen için ise ağır bir azap vardır.

ayrıca nur 12,13,14,15,16,17,18,19,20,21 bununla ilgilidir.

şimdi sorumuza gelelim.

hz. aişe’nin özelliği ne ki allah onu temiz çıkarmak için böyle bir yola başvuruyor ? eğer hz. aişenin namusu için yardım ediyor, o zaman günümüze kadar namus cinayetlerine özelliklede suçsuz olanların ölmesine neden izin veriyor ! allah neden ayrımcılık yapıyor kayırıyor ? bu allahın adaletli veya merhametli olması ile örtüşür