korkunç hikaye anlatıyorum toplaşın

..kapı, artık ne hikmetse tam da o anda açılmıştı,

o 1 saniyelik süreçte neler olduğunu yazmam gerekirse,

sadece ama sadece 1 saniyeliğine, hepimiz,

karşımızdaki yarı açık kapının ardındaki holde yanan ufo tipi beyaz lambayı, duvarların hastalıklı yeşil badanasını, ışığın contrast oluşturup kararttığı o gölgeyi ve sevinmemiz gerekir ki o ışığın vurmasıyla az da olsa aydınlanan simgeyi görme talihsizliklerine nail olmuştuk..

ışık doğrudan bizi hedef aldığından bizim karanlık gördüğümüz kişi bizi bir saniyeliğine de olsa görmüş olmalıydı,

sonrasında ise sanırım lise yıllarımdaki köpek kovalamacasının ardından 2. sırada gelebilecek olan süratte bir kaçış yapmış olmalıyım,

paldır küldür merdivenlerden inerken kendimizi ara duvarlara çarparak adeta hız kazandırıyorduk bedenimize, apartman kapısının önüne yığılıdık, alelacale kapıyı açıp kendimizi dışarı attık, tam çıkarken de ardımızdan çarpılan daire kapısının sesi taa 2. kattan kulaklarımıza geldi..

nefes nefese parka doğru koşuşturduk, sanırım konuşmamamız gereken bir iki şey daha kalmıştı, evlerimize gitmeden önce..