korkunç hikaye anlatıyorum toplaşın

..apartman önüne gelene kadar cengaver modunda olan ekibimiz, kapı önünde tom ve jerry ye dönüşmüştü sanki, berkay

-"aga ben girmiyim be aga, siz söylersiniz aga" gibi cümleler kurmaya

teo
-"olm o gördüğünüz adam filan denk gelir, zaten sinirliymiş" gibi caydırıcı laflar söylemeye başlamıştı.

ama ben yeniden girmeye, dahası, hepsini de yanımda zütürmeye kararlıydım. cesurluğumdan değil ha, aptallığımdan..o yaşta ne cesareti aq.

neyse öyle böyle, ikna ettik hepsini. tam kapının önüne geldik ki bu sefer benim çenem açıldı,

"ee ama ya apartman kapısı kitliyse?"

o zaman otomatikli kapılar her apartmanda yoktu sanırım, bu otomatikli olanlardan dı,

biraz zorladık, açıldı,

en önce burak abi, arkasında biz, daltonlar gibi apartmanın içine süzülmeye başladık, ve içerde ilk farkettiğim, hafiften midemi karıncalandıran şey ise apartmanın içinin, dışarısı kadar aydınlık olmadığıydı.. kaldı ki dışarda da havanın artık akşamüstü olduğunu düşünürsek, neredeyse yarı karanlık bir zemin kata doğru ilerlemekteydik..