metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

şimdi asıl zorluk eve gitmeyeceğimi bizimkilere söylemekti... hemen çarşıdan çıkıp sahafların yolunu tuttum.. yine rotam ahmetin yanıydı.. bu geceyi de ağrılarımla, hüznümle, kederimle birlikte ahmette geçirecektik.. yoldan geçerken hatırı sayılı esnaf abiler tanır beni.. her yüzümü halimi gören usulca sokulup nedir bu halin dedi? çoğu da siz kardeşlerim gibi babacanlık yapıp "gidelim dağıtalım mekanı, kıralım kemiklerini" dedi.. ne olcaktı ki kırdırsam kemiklerini, öldüresiye dövdürsem ne değişecekti?
-belki ucuz bir romandaki cümle gibi olacak ama -"benim ne farkım kalacak onlardan?" ... Benim bu hale gelmemde ki en büyük etkenlerden olan hande yi etkilermiydim bi zengin binlerin kemiklerini kırsam? ya da en basiti acılarım hafiflermiydi?
- " siz daha cevaplamadan ben söyleyeyim dostlar, hiç bir tak olmuyor.. dayağı yediğimle kalırım şu saatten sonra hepsi bu.."