metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

ne yapacağımı bilemedim beyler onun o çok bilmiş havasında ki bakışlarıyla karşılaşınca.. bedenim yığılacakmış gibi duruyordu.. ayakta durmakta zorlanırken ben neyin savaşını veriyordum ki? neyin acısını yaşıyordum? yüreğim otur gitme bir yere dese de , aklım haklıydı... gitmeliydim.. ve öyle yaptım da...

tam kapıdan geçerken istemsizce ona bakıp selam verir gibi kafamı öne eğdim... sonra da aramızda geçen diyalogu yazıyorum beyler

hande: artık selamlar bu şekilde mi alınıp veriliyor?
ben: dün bahsettiğin gibi yapıyorum. ben insanlık rolüme devam ediyorum işte..
hande: insanlık bu şekilde selam verip merhaba bile demeden çekip gitmek mi?
ben: demekki rol yapan senmişsin ben değil...
hande: nasıl yani?
ben: iyi dersler hande