bu da benim hikayem

#209

sabah uyandığımda duru'yu beni izlerken buldum.

-tebrik ederim dedim içten bir gülümsemeyle.
-teşekkür ederim dedi çokta mutlu olmayan bir ses tonuyla.

belliydi, vereceğim cevabı bekliyordu aslında içten içte düşün dese de sabırsızdı.

-ben dün bütün gece teklifini düşündüm dedim.
-ve? dedi duru meraklı ve endişeli gözlerle bana bakarak.
-gelemem dedim.
-niye diye sormayacağım bende dedi duru gözleri hafif dolarak.
-ayrılmak zorunda değiliz, sık sık gelirim sende gelirsin dedim.
-biliyorum dedi inanmadığını gizlemeye çalışarak.

ondan sonraki bir kaç günü duru üzüntüsünü ve hayal kırıklığını gizlemeye çalışarak geçirdi. bu arada benimde kafamda bir iki plan vardı ve onları halletmek için şehir dışına çıkmalıydım. bir gece akşam yemeği yerken duruya bir kaç gün için şehir dışına çıkacağımı söyledim. sorun çıkartmadı ama kızdığı belliydi çünkü bir kaç gün içinde gidecekti ve beraber son zamanlarımızı şehir dışında geçirmeme çok kızmıştı bende o'na o gitmeden önce döneceğime söz verdim ve akşam otobüsüyle yola koyuldum, kafamda bir plan vardı...