erkeklerden korkmak

panpa biz de severiz. gerçekten severiz hem de, öyle böyle değil. ama yapımız gereği fazla yansıtmayız, o kadar. hani erkekler ağlamaz derler ya, (sadece kendim için konuşayım) belki de ben sizden de çok ağlarım. (şu an bile gözlerim doldu bak... ) ama kimse görmez bunu işte, ya dışarda tek başına otururken, ya gecenin ilerleyen saatlerinde odanda ya da başını yastığa koyarsın o zaman işte. kimse görmediği için de erkekler ağlamaz arkadaş derler, nah ağlamaz.

neyse konu bu değil; biz kimseyi umursamıyormuş gibi gözükürüz, birinden ayrılınca gibimizde olmaz gibi... ama kimse bilmez ki biz ayrıldığımız insanın geçmiş mesajlarını pkuyup, beraber çekilen o fotoları tarayıp hüngür hüngür ağladığımızı, kimse bilmez ki karşımızda insan herşey yolunda gibi gülüp eğlenirken biz onu her adımında takip ederiz, başına bişey gelmesinden endişeleniriz, çok istediği bazı şeylerin gerçekleşmesini sağlarız görünmez bir el bâbında, sırf on mutlu etmek, mutlu olduğunu bilmek için. aylardan sonra bir başkasının kolunda gördüğümüz zaman içimizin kan ağladığını bilmezler. palyaço gibi yaşadığımızı bilmezler.

korkma; biz de insanız ve bizim de insani duygularımız var. neyse gözyaşlarımızı silelim, hareketli bir müzik açalım ve geyiğimize devam edelim. gece yarısına daha çok var...