yolgecen ami

bak ergen bin! okuduğun liseyi araştırıp bulurum ve emin ol o okula gelirim
kendimi velin olarak tanıtıp, içeri kadar da girerim. nöbetçi öğrenciye de seni çağırttırırım.
küçük bir gezintiye çıkacağımızı söyleyip, seni okuldan çıkartırım. e tabii ergensin ve kanın kaynıyor
sebebini sormadan, okulu kıracak olmanın heyecanıyla kabul edip benimle gelirsin.
seni arabayla biraz gezdirdikten sonra ıssız bir yere zütürürüm. gözlerindeki o anan zaaa xd iticiliğine daha fazla tahammül
edemeyeceğim için eteri ağzına burnuna dayar ve seni oracıkta bayıltırım.
elbiselerini çıkartır, anadan üryan bir şekilde, büyükçe bir ağacın gövdesine bağlarım seni.
üzerine şerbet döküp, o halde bırakırım seni. artık karıncalara mı yem olursun yoksa başka türlü haşerelere mi bilmem.
bir kaç gün sonra cesedinle karşılaşmak ümidiyle yanına gelirim. geldiğimde seni ölü bulursam ne mutlu sana.
açlık, susuzluk ve hastalıkla ölme özgürlüğün var, herhangi birisini kullanabilirsin.
ama yok, ille de yaşayacağım diye direndiysen; işte o zaman hiç üşenmem, arabamın deposundan benzin çeker, üzerine boca ederim
sonra da seni ateşe verir cayır cayır yakarım. yaptığın türlü huur çocukluklarının bedelini sana çok ağır bir şekilde ödetirim.
kendine çeki düzen ver, son ikazım.