1. 1.
    0
    @16 panpa beynini gibim. orada ki dayağa mı odaklandın. orada insanların satabileceğini öğrendim bin. insanın babasının kendi evladını nasıl yüzüstü bırakabildiğini öğrendim.

    tabi o sıralar bizimkiler ev almış borç o biçim amk. eve alacaklılar geliyor, peder ve valide hanım odaya kaçıp, bana kapıyı açmamı evde olmadıklarını söylememi istiyorlar. açıyorum kapıyı annem babam evde yok diyorum adam geçip salona beklerim diyor. saatlerce bilmem kaçıncı amcamın oğlunun gelininin teyzesinin dayı yeğeninin torunu olan adamla oturuyorum ve adamın küfürlerini saatlerce yiyorum. adam gece 12 civarı gibtir olup gidiyor. annem odadan geliyor, haftaya kadar gelmez haftaya maaşı alıcaz diyor. babamın yanına ben gidiyorm adam uyumuş amk. küfürleri yiyen ben adam orada yatıyor. tee dıbına koyayım.

    velhasıl annem babam boşandı 2000 yılında. ben ve kardeşim annemle ümraniye tarafına taşındım. babam kendi başına kardeşinde yada sağda solda parkta kalmaya başladı. babamın bana yaptığı o kadar şeye rağmen hala ona acıodum amk. 6. sınıfın ikinci dönemini bi okulda okudum iyi kötü bitirdik orayı. baya gibko bi yerdi. ümraniye amk ne beklion.
    ···
   tümünü göster