piçler size bir soru soracağım ve en mantıklı

kapitalist sistemin bir sonucudur insanın hırsının ve doyumsuzlugunun sebebidir. üretenken yöneten olabilme şansı liberalizmi doğurmustur ama liberalizm aslında kapitalizmin sadece kapı koludur çünkü fırsat eşitliği diye bir şey yoktur. herkes eşit şartlarda doğmaz, büyümez ve yaşamaz. ancak herkes eşit hayat şartlarına sahip olabilirse üretenler yöneten olabilirler. çünkü yöneten dediğimiz aslında bizim emeklerimi üzerinden kendine bizden kat kat iyi yaşam koşulları sağlayan insan demektir. yaşam koşulları eşitlenirse yöneten ve üreten arasında hiç bir fark kalmaz. sadece yapılan iş, harcanan emek ve bilgi seviyesi değişir. bunu da kişinin emeğine göre hakkını vererek dengede tutabiliriz. fakat bu kadar mükemmel ve adaletli işleyen bi sistem yani sosyalizm de özünde dikte etmeyi barındırır ve insan monoton ve tek düze bi yaşamı kaldıramaz daima rekabet etme isteği taşır ve hırsına yenik düşer farklı olma çabası içerisine girer.bu çaba içerisine girenler de tıpkı kapitalistlerin sosyalistlere yapmış oldugu gibi sosyalizmin devamlılığı için bastırılırlar.her halukarda mutlaka ezilen bi kesim ortaya çıkıcaktır. ancak insan bencilliğinden hırsından arınabilir ve empati gücünü en üst seviyeye çıkarabilirse işte o zaman ne sosyalizm ne de komünizm diye adlandırabileceğimiz bişey değildir bu.bu olsa olsa humanizm daha da öte de tüm canlı yaşdıbına duyulan saygı sevgi ve barış içinde yaşama duyulan özlemdir. tüm bunlarrın gerçekleşmesi oldukça ütopiktir fakat imkansız değildir ve insanoğlu bi gün bunu başaracaktır daha doğrusu başarmak zorunda kalıcaktır çünkü yıllarca kendine ve çevresine doğaya yaptığı zulümün yıkıcı sonuçlarıyla kendine yeni bir dünya yaratma cabasına giricek ve eski hatalarını tekrarlamamaya calısıcaktır.