bu haberden sonra belkide son kez sarılıcam ona

niye biliyor musunuz? çünkü ben her anımı her selamlaışımı her vedamı sanki son kez yaparcasına coşkuyla yaparım. az önce eski sınıf arkadaşım ve yakın arkadaşlarımdan birinin annesinin öldüğünü haber aldım. çocuk gençti beyler. erken gitti anneside belki. bu bana bir şey hatırlattı. bende arabaya gittim. ümitköy'e geldim annemin apartmanın ziline bastım çıktım yukarı hiç konuşmaksızın kapıdan fırlayan ilk kişiye sarıldım. annemdi yada babamda hatırlamıyorum. şefkate ihtiyacım vardı onların da bana. belki kaybetmemiştim onları ama her onlardan ayrı geçen gün onlara duyduğum özlem azalıodu. diyceksiniz illa birini mi kaybetmen gerekiodu? hayır, bu sefer ben kaybetmedim ama değerini anladım. annemlerin yanına taşınıcam "kısa" bir süreliğinede olsa. siz siz olun onları unutmayın, unutturmayın.