1. 1.
    0
    Dağ eğildi de üzengi oldu asıldık, çeliği pek tutacak suyumuz vardı.
    Toynaklarında kıvılcımlı nalları atlarımızın, sağrılarında çok bilişli ak kızlarımız, oğlanlarımızla bir oynaştı pusatlarımız.
    Yanıbaşımızda er kurumlu evdeşlerimiz, kısraklarımızda bir nakışlı eğerlerimiz, kopuzlarımızda iç çekişli mut yırlarımız…
    Yol tuttuk, iz sürdük, yurtlandık.
    Destanın başında Oğuz Kağan’dı adımız !
    Gün doğumunu sırtlanıp yürüyüverdik, Attila koyduk destanımızın adını
    ···
   tümünü göster