am buldum ne yapayım komutanım

dar alanda kısa paslaşmalar diye bir film var bilirsiniz. filmde belkide hayatımın bi çok noktasına ışık tutan bir dialog var. şöle birşey

"bak koçum, belli olmuyor ama benim bir tek kulağımın arkası kaldı. artık acı çekmekten ve acı çektirmekten zevk almamayı öğrendim.
sevgililer (hah) bizim olanlar ve olmayanlar hepsi iz bırakır. bu izler şimdi seninki gibi çok derinini çiziyor. hepsi kalır, ama inan yeni izler de olacak.
yaşlıları düşün, sanki her şeyi bilirlermiş gibidirler ama öyle değil. ne kadar acı çekersen çek, şunu hiç unutma; çizilecek bir yer hep vardır ve çizecek bir yer.
ressam olur bazıları başkalarının kalbini kazıya kazıya ya da resim olurlar senin gibi kazına kazına.

o artık yok. belki de hiç olmadı. unuttum gitti. o da ayrı konu, sende unut bütün olanları kapalı dükkana kira ödedik işte... "

aşk acısı çeken sevdiği kız takım arkadaşıyla evlenen erkan cana savaş dinçelden geldi bu sözler.