beyler az önce bir düğüne katıldım

aysun kapıya en yakın taraf olmasına rağmen hiç yerinden kıpırdamadı... taner de aynı şekilde... mecburen kalkıp ben açtım kapıyı. gelenler erhanlardı... evde olup bitenleri bilmediklerinden bir kaç poşet vardı ellerinde bira, cips... oturup muhabbet edeceğimizi, sabah yaşanan olayların üzerinden geçeceğimizi ve belki de içimizde kalanları itiraf edeceğimizi düşünmüşlerdi muhtemelen...

içeri girdiklerinde ikisi de gözlerine inanamadı... kapının ağzında durdular, erhan sordu;

noluyo burada?! niye çağırdın lan bizi?! bu şerefsizin ne işi var burada?!

otur amcaoğlu otur... pınar sen de geç...

noluyo erdem? dedi pınar...

bir şey oldugu yok, geçin oturun anlarız ne olduğunu diye üsteledim... ısrar etmeden geçip oturdular... ben de tanerin yanına oturdum.

sabah kavgadan, dövüşmekten yapamadığımız konuşmayı şimdi yapacaktık...

üstelik tam kadro.