beyler az önce bir düğüne katıldım

tamam, konuşma sen! ben de o herifi konuştururum!

bana dönüp içeride mi o huur çocugu?! diye sordu... cevap veremedim. yerinden kalktı, pınar erhanın koluna tekrar yapıştı... bu kez ağlamıyordu. sinirlenmişti pınar...

otur yerine dedi erhana... erhan şaşırmıştı, yavaşça yerine oturdu. pınar yavaş yavaş konuşmaya başladı tekrar...

dediğim gibi erhan seni aldatmadım! aldatmayı bırak aklımın ucundan bile geçmedi öyle bir şey! ama benim tanıdıgım erhan bu değil... ben senin bildiğin tanıdıgın pınarım ama sen benim sevdiğim tanıdıgım erhan değilsin! bu kadar yeter! buraya taner ısrar ettiği için geldim... gideceğini söyledi ve herkesle son kez görüşüyormuş. beni de aradı, en başta istemedim görüşmek, sonra çok ısrar edince dayanamayıp görüşeceğimi söyledim. 3teydi bileti. sen de görüştün sabah biliyosundur... o kadar çok sevsem, onunla sevgili olsam 3te gönderir miydim onu?! sadece 1 saat mi görüşürdüm onunla üstelik gizli saklı?! erhan aklını çalıştır artık ve ne olur gidelim buradan... ne olur... ?

erhanın şaşkınlığı devam ediyordu. diecek sözü bırakın verecek tepkisi bile kalmamıştıç bön bön pınarın suratına bakıyordu... söyledikleri çok mu inandırıcıydı pınarın? hayır! ama erhan o kadar şaşırmıştı ki neye inanacağına ne diyeceğine karar veremiyordu...

ben girdim araya...

erhan? iyi misin?