beyler az önce bir düğüne katıldım

erhan kapıya tutundu. dengesini kaybedeceğini sandım ve koşup kolundan tuttum. o sırada yolun karşısında birisinin ağlayarak bizi izlediğini fark ettim. ama yüzünü seçemedim ve o anda pek de üzerinde durmadım...

erhanı kolundan tuttum, kardeşim gitmeyelim istersen? iyi olunca gideriz? oturalım mı? diye sordum...

gidelim erdem ne olur zütür beni buradan dedi ağlayarak...

iyi değilsin ama dedim.

yüzüme baktı... biraz da gözlerimi kaçırmak için başımla pınarı işaret ettim. erhan dönüp arkasını pınara baktı. pınar yere kapaklanmış hıçkırarak ağlıyordu... arada bir ne olur erhanım dinle... diye mırıldanıyordu, erhanın bunları anlayabildiğinden emin değilim...

oturt beni şuraya dedi erhan. tamam kardeşim deyip beraber yürümeye başladık ve en yakındaki sandalyeyi düzelttim. erhan otururken pınar hala aynı şekilde ağlıyordu yerde...

kalksın pınar yerden dedi erhan...

tamam deyip yanından ayrıldım, pınara doğru yürüdüm, kolundan tutup yavaşça kaldırdım. yüzünü hala kaldırmıyordu yerden... iki adım ötesindeki sandalyeye de onu oturttum.

hala sessizdik...