1. 976.
    +1
    ikisi de karşımda ağlıyordu. erhan yaşadıklarına inanamıyordu evet ama bunlara ağlamıyordu. pınarın hala bir açıklama yapamamasına ağlıyordu adım gibi emindim... hala "neden?" diye soruyordu... hatta ağzından başka bir söz dökülemiyordu... pınarın konuşacak hali olsa açıklardı belki, bir şeyler söylerdi en azından ama o sustukça erhan daha da kötüleşiyordu...

    bir kaç dakika daha konuşmadan, sadece hıçkırık seslerini dinleyerek geçti... ardından erhan ayağa kalktı, gidelim erdem... dedi

    bunu duyunca ben de kalktım ayağa, gidelim... dedim

    koluna girdim arkamızı dönüp yürümeye başladık. pınar ağlayarak bağırdı,

    erhan! yalvarırım...
    ···
   tümünü göster