hikayeyi dinlermsnz hayatmın hatası mı değilmi

o gece o kadar şey düşündüm ki. elifime bişey olursa nolucak, napıcam nasıl yaşıycam ne yiycem ne içicem. sabahı zor ettik. arada sırada doktorlar hemşireler girdiler rutin kontrol diyip çıktılar. korkuyorum doktorun her girişinde o korkunç cümleyi söylemesinden. elim ayağım titriyo hala. üşüyorum. tahlil sonuçlarını getirdi doktor öğlene doğru. doğruymuş, lenfoma nüksetmiş, hatta akciğere ve karaciğere sıçramış. doktor öyle bir konuştu ki daha da yıkıldım ben, daha da yıkıldı annesi abisi babası. yaşama şansı düşük ama elimizden geleni yapıyoruz dedi doktor açık açık. sanki doktor değildi de robottu. ezbere konuşuyordu. bilmiyordu ki doktor onla geçirdiğim günleri ayları anıları sevinçleri mutlulukları hüzünleri acıları. gözyaşlarım durmuyordu artık. artık kendi nefes alamıyormuş makineye bağlamışlar öyle dedi doktor. göstermediler elifimi. o mavi gözlerini göremedim ben. gece yarısı doktor girdi yine içeri biraz bekleyip çıktı suratı farklıydı bu sefer ben anladım herşeyi bişeyin yanlış oldugunu babası sizmisiniz dedi babasına seslendi babası evet noldu hayırdır doktor bey dedi başımız sağolsun dedi doktor kafasını öne eğdi o an herşey durdu sanki zaman durdu herşey yavaşladı babası ayaktaydı yere dizlerinin üstüne çöktü annesi inlemeyle karşışık ağlamaya başladı haykırarar musa abi iki eliyle yüzünü kapattı ben durdum öylel bişey yapamadım diyemedim gözyaşları yağmur gibi aktı sanki yanaklarımdan ben bişey diyemedim yapamadım elif öldü elifim benim elifim beni seven bana mavi gözle bakan elif nasıl ölür allahım nasıl ölür diyorum içimden beyler birazdan gelirim yii deiğlim.