beyler az önce bir düğüne katıldım

ilk kez dinlemiyordum o şarkıyı ama aysunla ilk kez dinliyordum. şarkı bitene kadar gözlerimin içine bakmaya çalışmıştı. ben baktığımda hemen kaçırıyordu, arada bir gülümseyip konuşmaması, başını öne eğmesi... utangaç hali... şarkı bitene kadar seyrettim o halini zevkle... bittiğinde içkilerimizi söyledik. sigara yaktım ve aysun sordu;

neler yapıyosun?

hiç... işte bildiğin gibi...

garip di mi? hakkında çok şey biliyorum. ama aslında hiç bir şey bilmiyorum...

garip? değil.

değil mi? sıradan mı?

o da değil. sadece monoton bi tanışma sürecimiz olmadı diğer insanlar gibi... kasmadık birbirimizi... kendimizi de. tanıştık o kadar...

hakkında bir şey bilmememe rağmen mi? sen buna tanışmak mı diyosun?

adımı biliyo musun?

e evet...

o zaman tanışmışız...

çok soru sormasını sevmemiştim. zaten güzel olan bu şekliydi olayımızın, irdelemek, arkasını aramak zorlamaktı... hem de fazla zorlamaktı... izin vermemiştim aysun da bunu anlamıştı.

peki o zaman dedi... belli bir döngünün içinde dönüp durcaz... anlaşıldı...