hikayeyi dinlermsnz hayatmın hatası mı değilmi

eve uçarak girdim annem noldu kdv hayırdır ne bu sevinç dedi anneme anlatmaya karar verdim. böyle böyle dedim. iyi olum eğer sen mutluysan ben bişey diyemem. ama sakın derslerini boşlama dedi ben de tamam dedim. kafama koymuştum elifi annemle tanıştırmalıydım. hayatımın en değerlileri birbirlerini tanımalıydılar. haftasonu geldi. cuma gecesi mesajlaşmıştık yani annemle konuştugum gece yarın napçaksın dedim hiiç dedi bana pası attı ben de beraber konaga gidelimmi diyerek ortayı açtım o da olur dedi ve köşeye yuvarladı.
iyi o zaman ben alırım seni evden sabah dedim. o da klagib oluur cevabını attı. ama 10 gibi gel abim sabah erken çıkar dedi. ben de seve seve kabul ettim. ertesi sabah gittim. evden yanıma bikaç küçüklük fotoğrafımı almıştım ona göstermek için. gittim evlerinin önüne mesaj attım. senin cdıbına bakan bi sapık var aşağıda git haddini bildir diye. sonra bekleidim tam cdıbının altında oerdeyi aralayıp baktı. 5 dk sonra aşağıya indi. sen kimsin sapık deyip çantasıyla kafama vurdu. ben sana aşık oldum aşkın beni sapık yaptı dedim deli dedi. sonra konağa indik. deniz kenarında oturalımmı dedim kabul etti. izmirliler bilir gündoğan meydanındaki at heykelinin tam paralelindeki banka oturduk denizi seyrettik. ben binlik olsun diye hayat çok garip dimi vapurlar falan dedim. anlamadı pek evet dedi. seni seviyorum dedim denize bakarak. kafasını bana çevirdi. ben de seni seviyorum dedi. mavi gözlerine baktım gözlerin denizden daha mavi daha bakılası dedim. güldü. bu sırada arkadan biri geliyordu bu banka doğru uzaktan. dikkatli bakınca daha önce gördüğümü hatırladım bu hafif kaslı adamı. elifin abisiydi...