atatürk beşiktaşlıydı kanıtlı

bu yazdıklarımızın hepsi tanıklarıyla ya da belgeleriyle kanıtlanmış
gerçeklerdir. bir kısmı zamanının gazete, dergi v.b. arşivleri tarandığında
görülecektir. bir kısmı da, o olayı bizzat yaşamış olanların daha sonra
olayı üçüncü şahıslara nakletmeleri sonucu öğrenilmiştir. fenerbahçeli
olmayanlara sesleniyorum. yokluktan yepyeni çağdaş bir ülke yaratan atatürk
hepimizindir. o eşsiz insanın fenerbahçe'ye gösterdiği özel ilgi ve sevgiyi
yani kulübümüzün taraftarı olmasını yadırgamayın, kıskanmayın. sonuçta
onunda herkes gibi duyguları, tutkuları, sevgileri olmasından doğal ne
olabilir. o büyük insan kendini halkından soyutlamamış ve dört duvar
arasına hapsetmemiş, hayatı boyunca halktan biri gibi davranmış ve yaşamış
bir önderdi. o eşsiz insanla ilgili bir anekdotu bu konuyla doğrudan ilgili
olduğu - örtüştüğü - için yazıyorum. cumhuriyetin 12. yıldönümü ile ilgili
törenler, düzenlemeler nedeniyle hazırlanan ve ankara'nın çeşitli yerlerine
asılacak dövizlerin listesi atatürk'e gösterilmiş. bunlar arasında "atatürk
en büyük türk'tür." "asırlar boyunca gelen en büyük türk" ve bunlara benzer
dövizler, afişler v.b. vardır. atatürk listedeki bu tür ibarelerin bunlara
gerek yok dercesine elindeki kalemle üstünü çizer (iptal eder) ve sadece
şunu yazar: "atatürk bi̇zden bi̇ri̇di̇r."

20. yüzyılın eşsiz ve en büyük insanı atatürk yaşamı boyunca bütün
tercihlerini, doğru bildiklerini, inandığı gerçekleri, tutkularını, kamufle
etmeden doğrudan halkıyla paylaşmıştır. soruyorum : kendi anlatımı ile
bizden biri olan böyle bir insanın bir spor kulübünün taraftarı olmasında
ne gibi bir olağanüstülük ya da tuhaflık olabilir. yüce atatürk'ün gönül
verdiği, taraftarı olduğu kulübü deklare etmemesi, belli etmemesi
düşünülebilir mi? bu konuya nokta koyarken büyük fenerbahçeli rüştü
dağlaroğlu'nun "fenerbahçe tarihi" adlı büyük eserinde yaptığı şu
değerlendirmeye tamamen katıldığımızı da ifade ederek buraya aynen
alıyoruz.

"büyük kurtarıcının fenerbahçe kulübü'ne gösterdiği bu özel ilgi, sevgi ve
muhabbeti kesinlikle yadırgamamak ve çok da görmemek gerekir. fenerbahçe
gibi kurtuluş savaşı'nın kazanılmasına her aşama ve sahada hizmet veren,
her türlü tehlikeyi göze alıp silah ve adam kaçıran, futbol takımından
hepsi subay beş elemanını sakarya savaşlarına gönderen, o karanlık yıllarda
en güçlü düşman takımlarını ard arda yenerek, ulusuna ümit ve iman aşılayan
ve böylece genç cumhuriyetin temel mayasında pay sahi̇bi̇ olan bir kulübü ulu
önder elbette ki özel bir sevgi ile sevecek ve hatta 10 ağustos 1928 akşamı
yaptığı gibi. "ben de fenerbahçeli̇yi̇m.." derken bunu övünerek
söyleye