beyler az önce bir düğüne katıldım

pınar... dedi. belki pınar vazgeçer erhandan? gözleri yine kocamandı, yine bütün sorunu çözmüş gibi bakıyordu gözlerime...

bırakacak olsaydı evlenmezdi deyip geçiştirdim.

saçmalama, senin bildiğini bilmiyordu, ama şimdi sen her şeyi biliyorsun belki onunla konuşsan?..

saçma. konuşsam da bi şey değişmez... pınar beni dinlemez bile! hem erhana bunu yapamam

neyi yapamazsın?

ondan gizli pınarla görüşemem! eski sevgilim, en ufak bir şey sezse ortalık ayağa kalkar!

ooof bu kadar korkak olma, pınar onu atlatır merak etme... yapmadıgı bi şey değil hem?

haklıydı. pınar erhanı 2 senedir zaten ayakta uyutuyordu... benimle yarım saatlik görüşmeyi de her türlü ayarlardı. ama o ayarlasa bile ben nasıl görüşecektim? ne diyecektim pınara?! daha sabah konuşurken gözlerimin içine bakması, beni baştan çıkarmaya kalkışması... yine aynı şeyi yapabilirdi. üstelik bu sefer elimde koz var, bu kozu yok etmek için her şeyi yapabilirdi...

olmaz... diyebildim.

korkak! diye bağırdı aysun, korkaksın! erhanı korumak istiyorsun ama farkında değilsin! erhan gittikçe haberi olmadan ölüyo! pınar onu ayakta uyutuyo! bari sen uyan artık! bari sen dur de! bak az önce erhanla konuşalım diyordun? al işte sana fırsat! bu pislikten kurtulmak için bir şans!!! sen gözlerini kapattıkça erhan daha da batıcak anla artık be, bu kadar mı körsünüz ya!

haklıydı. korkuyordum. pınardan korkuyordum... çünkü öyle bir havası var ki pınarın, elinizde koz olsa bile onu hemen kendi tarafına çekebilir. taner gibi. taner de aynı... aysunla görüşmeden önce bunu çok iyi anlamıştım zaten... pınar kendisi gibi birini bulmuştu. iyi ama neden onunla değil de erhanla evlendi?

iyi de ben daha pınarın erhanla neden evlendiğini bile bilmiyorum? ne dicem pınara? diye sordum