beyler az önce bir düğüne katıldım

içinde oldugumuz pisliğin farkında olmaması imkansızdı. sadece gerçeklerle yüzleşmek istemiyordu aysun. battığımızı kabullenmek istemiyordu. daha az önce anlattıklarıyla beni de pisliğin içine daha fazla çeken aysun, şimdi o pislikte olduğu gerçeğini kabullenmek istemiyordu...

neden anlattın peki bana bunları? diye sordum.

birasından bir yudum çekip bana baktı, kurtarabiliriz belki erhanı...

nasıl? bize inanmayacağını biliyoruz?

onu ben de bilmiyorum ama iki kişi olursak belki?..

iki kişi mi? biz miyiz bu iki kişi? ikimiz de bu durumda bi taka yaramıyoruz aysun anla artık! bir tak yapamayız biz! ikimiz? gibtir git ya...

ne o zaman ne yapalım sen söyle?!

başa dönüp duruyoruz, bi tak yaptıgımız da yok aysun! ya her şeyi göze alıp erhanla konuşçaz ya da artık kapatıcaz. olay bu!

aslında bunları söylerken ben bile inanmıyordum. artık bu konu kapanmazdı. ben istesem bile kapatamazdım. erhanın yüzüne nasıl bakacağımı bile bilmiyorken, aynada kendime nasıl bakacağımı bile bilmiyorken bu konu kapanmazdı. biliyordum ama söyleyecek sözüm de tükenmişti...

düşünürken sustu aysun. ben bir sigara yaktım. bir şeyler söylemesini bekliyordum artık...