beyler az önce bir düğüne katıldım

mekan belirlememiştik kalkmadan önce. öylece kalktık. hesabı ödedikten sonra sokağın bir tarafını seçip yürümeye başladık.

ee nereye gidiyoruz? diye sordu

bilmem nasıl bi yer istersin?

sessiz olsun, bi de seni öpebileceğim bi yer olsun

öpmek... güzel bir düşünce, şurada ergenlerin yiyiştiği bi kafe biliyorum ama?

güldü. binlik yapmayacaksak evine gidebiliriz? dedi arkasından...

ev olmaz. beni yanlış tanımanı istemem, ilk buluşmada beni eve atmaya kalkıştı falan diye adımı çıkarırsın sonra... iyisi mi seni güzel, manzaralı bir yere zütüriyim... hem dün geceki manzara borcumu ödemiş olurum? diye cevap verdim

yine o meşhur gülüşünü ağzının tam ortasına kondurdu ve yürümeye devam ettik.

mekana geldiğimizde elimdeki poşetleri orada duran masalı bankın üzerine bıraktım. o da elindeki cips poşetini ve çantasını...

deniz... dedi. aslında pek sevmem.

tamam kalkıyoruz o zaman? deyip poşetleri tekrar aldım...

hayır dedi, kalalım. sevdirirsin belki...

deniz bu kadar güzel haliyle kendini sevdiremediyse?...

denize bakmaya devam edip; şimdi güzelleşti bi anda işte dedi.

artık bana bakıyordu...