loser

loserlığın, poserlikle kaybeden edebiyatı adlı tavırlarla prim yaptığı bir devirde yaşıyoruz. lakin loserlıkla amerikan filmlerindeki geek sıfatıyla örtüşmesi türkiyede geçerli değildir. örneğin suburbia filmini ele alalım, punk gençler kendilerini loser ilan edip varoşlarda emmeli gömmeli bir hayat yaşamaya çalışıyorlar filan, veya geek ve loser çocuk back to the future deki gibi bir futbol takımı kaptanını dövüp bir anda winnerlığa terfi ediyor. türkiyede loser olmak, aslında kendini kitle toplumunun üstünde görüp, kitlenin human dramalarına uyum sağlayamayacak derecede düşünen gençler için addedilebilir.

türkiye bir tabular ülkesidir. bazen ne kızlar, ne büyükler, ne de ebevynler bir loserı anlar ve o derecede noble düşünebilir. türkiyedeki emoların, punkların, yırtık pantolonların tribi asla woodstockta sonuçlanmayacaktır, çünkü aslında loserlık kaybetmek değil, kazanmayı istememektir. ve türk yaşam şartları kitlenin propagandaları ve dayatmalarıyla loserlığı da gerçek dünyaya uyum sağlayamamak olarak gösterir. halbuki gerçek dünya losera ayak uyduramaz, tabuları yıkamaz veya yeni bir tabu yaratamaz. işte, bir kızın numarasını isteyip alamamak, veya bir kızla çıkamamak bunun göstergesi değildir. loserlık aslında bohemliktir. ve bir sex pistols tişörtü veya bir vans ayakkabı gerektirmez.

tabuların ülkesinde, loser=bohem'dir. ve loser haricindeki herkes aslında loserdır.

fikrimi beğendiyseniz bu kitabı tavsiye ederim binler: http://books.google.com/b...ment.html?id=l-75zLjGlZQC