galatasaraylıyım ama fenerbahçe daha büyük

Büyüklük kavramı diye birşey var dimi şimdi..Yok 3 büyükler yok 4 büyükler..Yok 2 büyük yaratma çabası falan filan..
Size yemin ediyorum başka insanların benim tuttuğum takım hakkında şöylesiniz böylesiniz,
büyük değilsiniz demesi umurumda değil. Neden?
Çünkü takımımın tarihini biliyorum,her beşiktaşlı gibi araştırdım..
Baba Hakkılardan, Süleyman Sebalardan birşeyler kapmaya çalıştım, onların davranışlarını, tavırlarını, DURUŞLARINI inceledim..
Ve inanın o beşiktaşlılık duruşu denen milletin ağzına sakız olmuş kavram gerçekten o kadar büyük bir şey ki..
Fakat maalesef yönetimimiz, taraftarlarımız sayesinde yavaş yavaş eriyor.
Bir takımı büyük takım yapan ya da saygı duyulan bir takım yapan kriterler nedir? Kupalar mıdır? Şampiyonluklar mıdır?
Bu bana göre sadece küçük bir parçasıdır.
Bir takım için önemli olan,o takımı izleyen, takip eden insanların düşündükleri, içlerindeki hissettikleridir.
Vay be helal olsun demeleridir.. Saygı duymalarıdır.. Taraftarına, oyuncusuna, yöneticisine.. Kısacası her parçasına..
Bu olduktan sonra kupa sadece bir metal parçası olarak kalır bu maneviyat karşısında..

Şimdi nedir beşiktaş'ı beşiktaş yapan, taraftarını büyük taraftar yapan şeyler?
Tabii ki karakteridir.
Çok Sağlam bir karakter gerektirir. Sapasağlam ayakta durabilmek, güçlü olmaktır.
Futbol denen şeyin bir oyun olduğunu unutmamaktır.
Rakibin sana "şampiyonluk yarınlara kaldı" dediğinde, gülümseyebilmektir içtenlikle.
Bu yüzden onlara küfretmemektir, kalplerini kıracak şeyler yapmamaktır.
Rakip takıma saygı duymaktır,o sana duymasada.
Tebrik edebilmektir en ezeli rakibin bile olsa,
veya şampiyonluk şansını elinden de alsa.
insana değer vermektir yani.
Ezilmemektir beşiktaşlı olmak..
Haksızlığa anında tepkini göstermektir, lehine de olsa aleyhine de olsa..
Tarafsız olmaktır.
Takımını ne olursa olsun destekleyebilmektir ..
Tarihine, renklerine, karakterine, simgeleşmiş isimlerine, stadındaki çimlerinin kokusuna,
stadının dışındaki yediğin köfte ekmeğe, arkadaşlarınla buluşup sohbet ettiğin sokağına, anılarına aşık olmaktır,
müzesindeki kupalarına değil.