anlatması güç bir hikaye anlatıyorum

sınıfa girdiğimizde normal bir sınıf ölçütlerine tamamen karşı olması nedeniyle tez konusu olabilecek bir sessizlik vardı panpalar. bilirsiniz, normal bir sınıfta hiç insan olmasa bile garip bir gürültü vardır. yani ben hep böyle hissederim. şimdi bu sınıfta yaklaşık 25 kişi var olmasına rağmen neredeyse çıt çıkmayacak derecede sessizlik olması bir şeylerin olduğunu anlamaya o kadar yeterli bir delildi ki.

bir de ilginçlik vardı ki sanki sınıfta bir bölünme yaşanmış gibiydi. şöyle ki bir tarafta kızlar duruyor, bir yanda erkekler duruyor gibiydi. hayır gibisi fazlaydı aynen öyleydi durum. bir başka ilginçlik ise erkek klonunun benim sıramın çerçevesinde toplanmış olmasıydı.
endişe ile oraya yöneldim. kalabalık arasında panpamı gördüm. elleri ile başını kapatmış, sinirli ve üzgün bir biçimde duruyordu. ne olduğunu sormama imkan vermeden panpam ayağa kalktı ve kerkenez gelsene dıbına koyayım seninle dışarıda konuşalım dedi. panpamın koyması önemliydi. çünkü çok ciddi zamanlarda koyarım içeren küfürler savururdu. şaşkınlığım artmıştı ama bir yandan da sersemlemiştim. bir şey demedim, panpamla dışarı çıktım. sınıftan uzaklaşıp okulun tenha bir köşesine kadar sessizce yürüdük. panpam lafa başladı bağırmaya yakın bir ses tonu ile. dıbına koyayım senin kerkenez, bin herif demek bu yüzden funda ile aranı yapamam dedin bana dedi. afalladım. lan ne diyorsun muallak neden öyle demişim dedim. lan hala oyun oynama bana bin. söylesen ben sana yanlış yapar mıydım amuğa koyim. arkadaşlığın bu mu idi amuğa koyim dedi. oldukça çok koyuyordu. anlaşılan ortadaki sorun her ne ise önemli idi ama ben bir şey anlamadığım için tepki veremiyordum. ne oldu lan gibi olayı açıklamasına sebep olacak cümleler kuruyordum.
biraz sustu. üstüne gitmedim. ama sessizliği yine ben bozdum. panpa ne oldu lan dedim. ebenin amı oldu dedi. sinirlendim. seni de tribini de giberim panpa. anlat adam gibi yoksa gibtirip gideceğim dedim. lan bin funda seni seviyormuş ya dedi bir anda. hiç zaman geçirmeden ohaaa diye bir tepki verdim. ohaa sana bin, madem böyle bir şey vardı ne diye söylemek yerine ben yapamam edemem dedin lan. bende cesaretimi topladım bu sabah fundaya ondan hoşlandığımı söyledim. bana ben kerkenezi seviyorum dedi. neredeyse bir de tokat atacaktı. bağırdı çağırdı rezil oldum dıbına koyayım dedi. resmen afalladım panpalar. kafam durdu. beyin hücrelerim kayboldu. düşünemiyordum. zorlukla toparladığım kelimeleri panpama söyledim. panpa benim haberim yoktu böyle bir şeyden. hem ben ondan hoşlanmıyorum zaten dedim. banane dıbına koyayım ne tak yersen ye diye cevap verdi. seninle mi uğraşacağım züt. o değil ben de rezil oldum dıbına koyayım, hay senin çenene dedim. umrumda değilsin dedi. bir şey demedim.
panpam fevri bir adamdı. tanırdım ve huyuna giderdim. şimdi konuyu uzatırsam tamiri mümkün olmayan hatalar yapmaktan çekinip sustum. ne de olsa onunla konuşur durumu düzeltirdim sonra.

şimdiki sorun sınıfa ne yüzle döneceğim idi panpalar.
muhtemelen artık hasır altı edilemeyen şeyler herkesin dilinde idi. fundanın beni seviyor olması, bunu esranın öğrenmiş olması...
tamam benim tarafımdan böyle bir şey yoktu ama o dönemlerde işler böyle idi panpalar. biri birine yakıştırılınca, ne bileyim adı çıkınca öyle kalırdı. rahatsızlıklar, kızgınlıklar umursanmadan yapılırdı bunlar. ve ben o genç yaşımda yeni bir sınava doğru gittiğimi rahatlıkla hissediyordum.

yapacak bir şey yoktu ve ben sınıfa girmeliydim.
güç bela sınıf kapısına geldim...