ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

biraz değişikti nedense. yüzü dünki gibi gülmüyodu. banada çok soğuk davranıyodu. yanına gidip:

--bir şeyin mi var hazalım?
-sessiz bunu sana yapmak istemiyorum ama bir anlık heyecanla sana geldim ve..

eveeeet. kızımız belli ki bizi beğenmedi yada başka bir şey oldu dedim ve devdıbını anladım. hani çok sinirden çok sinir bozucu bir gülüş atarsınız ya. öyle hafiften güldüm ve başımı aşağı eğdim.

--tamam hazal ben devdıbını anladım.
-özür dilerim sessiz.
--özür dilemene gerek yok. bendeki salaklık. senle ben hiç olamayız bunu bile bile sana aşık oldum. hepsi benim hatam.
-amacım seni üzmek yada kırmak değildi sessiz.
--tamam hazal. amacın o değilse artık ne yanıma gel, nede yüzüme gül. göz göze gelmeyelim bundan sonra. senden tek isteğim bu.
-sessiz lütfen arkadaş kalsak

bunları dediği için yaram vardı evet ama içimdeki kin ve öfke onu bastırıyodu. ta ki şu cümleyi edene kadar

arkadaş kalsak

hayatımda bir sevgiliden bunu duymak kadar aşağılık bir söz duymadım ben. tamam anladık gibip atıyosun bi kenara seni seveni ama neden böyle bir şey diyosun? daha neden açıyosun ki yarasını? tamam belki sizler için böyle olmayabilir anlamı ama terkedilen ve deliler gibi seven bir adama en son denilecek bir şeydir bu. kavgadaki en ağır küfür gibidir. başımı kaldırdım: