bu da benim hikayem

#177

aklımda sorular, kalbimde yeni bir acı kendimi sakinleştirmeye çalışarak yattım sabaha karşı. sabah birinin beni öpmesiyle uyandığımda şaşkınlığım had safhadaydı. meğer deniz bana süpriz hazırlamış o yüzden de vakte ihtiyacı varmış amk ondan böyle malca bi bahane bulmuş. sevinsem mi kızsam mı bilemeyerek sersem bir şekilde güne başladım. biraz kendime geldiğimde deniz'in bu vakit içerisinde neler yaptığını anlayabildim. şimdi doğal olarak deniz'in her hali benim için güzel fakat bu dönemde baya salmıştı kendini. bakmıyordu kendine ki gayet doğaldı yargılayamazdım bu yüzden onu, ki zorunda da değil normal zamanda. *buradan sevgilim bakımsız diye bıdı bıdı eden panpalarıma selam çakıyorum.* kuaföre gitmişti, makyaj yapmıştı kısaca başka bir yüzyılda kaldığına inandığım günlerdeki gibi çok güzel ve bütündü. bir an gözlerim yandı, ağlayacak gibi hissettim kendimi. o kadar özlemiştim ki o günleri. çocuk olduğum, babama sığınabildiğim ve baba olma hayalleriyle eridiğim günleri... bir yaş aktı gözümden, deniz geldi hemen sarıldı bana.

-sorun ne aşkım? çok özür dilerim dün öyle yapmamalıydım haklısın dedi endişeyle.
-yok sorun yok aşkım, çok güzel olmuşsun gözlerim yaşardı dedim gülerek.
-seni seviyorum hayatım, doğum günün kutlu olsun dedi.

öptüm bende deniz'i, zaten söylemek istediğim her şeyi söylüyordu o'na. kahvaltı yaptık beraber, evden çıkamıyorduk benim ayağım yüzünden. kahvaltıdan sonra deniz hediyemi getirdiğinde bir kere daha gözler çeşme oldu amk. beraberliğimizin başından beri çektiğimiz bütün fotoğrafları, videoları taratmış bir cd yapmıştı izleyelim diye. hemen taktık bilgisayara izlemeye başladık beraber. izledikçe ağladım, ağladıkça güldüm ama her saniyesinde deniz'e tekrar tekrar aşık oldum. sonra sarıldım deniz'e saatlerce öyle kaldık tek bir kelime etmeden, uzun süredir birbirimize olan özlemimizi giderdik o sarılmayla, konuşamadıklarımızı konuştuk...