bu da benim hikayem

#176

bu düzende temmuz'un sonunu getirdik, değişik şeyler olmadı. deniz toparlanmaya çalışıyordu, ben evde yatıyordum. başak ve kaan her akşam bize geliyordu ben sıkılmayayım diye. doğum günüm yaklaşıyordu ama neler olacaktı bende düşünüyordum çünkü deniz süpriz bir şeyler düşünecek halde değildi. arada kötülediği zamanlar oluyordu deniz'in ama kaçmıyordu artık benden, en azından bu beni sevindiriyordu böylece çözebiliyorduk o karışık ruh halini. beraber her şeyin üstesinden gelebileceğimize dair bir inancımız vardı artık ve bence bu çok önemliydi. doğum günümden bir önceki gün deniz düşünmek istediğini ve başak'lara gideceğini söylerek evden ayrıldı. ben noluyor anlayamadan kapı çaldı tekrar, kaan gelmişti. deniz'in onlarda olduğunu beni yalnız bırakmak istemediği için geldiğini söyledi hem böylece başak ve deniz'de rahatça konuşabilirdi. kaan'a teşekkür ettikten sonra geçtim içeri, kaan hemen bir kahve yaptı ikimize oturduk sigaralarımızı tüttürürken sorunun ne olabileceğini tartıştık ama ilk defa aklımıza bir şey gelmiyordu...