şöyle adam akıllı bi yazar yokmu muhabbet

sacmasapan konusmayin la panpa yazmıştım dur copy-paste yapıyım oku gitme gerilere şimdi.

panpalar ben hayata yenik başlamış şanssız bi herifin tekiyim. hayatım boyunca hiç bir zaman tam olarak yüzüm gülmedi. sosyal fobi (aşırı utangaçlık) hastalığı var bende, hayatım boyunca hep utandım amk, akrabalarımdan bile utanıyorum amk onlar geldiğinde evden dışarı atıyodum kendimi. neyseki şimdi yalnız yaşıyorum ailem dışında gelen yok. lise hayatımı hiç yaşayamadım, ilerde geriye dönüp baktığımda "vay be ne günlerdi lise yıllarım" diye asla diyemiycem ya da "çocukluk anılarımı anlatayım size" diyemiycem, şuan üniversitede 2.yılım ve böyle giderse üniversite hayatımda olmuycak. tipim falan gayet iyi amk kızlar yanaşmaya çalışıyo ama ben utandığım için çok az konuşuyorum ve hemen uzaklaşıyolar benden. arkadaşım yok panpalar gerçekten abartısız söylüyorum arkadaşım yok, okul-ev-pc okul-ev-pc hayatım böyle geçiyor. telefonum hep kapalı çünkü arayan soran yok, facebook vs. yazan yok. tamamen yalnızlaştım. bende isterdim yanıma sevdiğim kızı alayım onunla gülelim, eğlenelim hatta kavga bile edelim, bende isterdim eve arkadaşlarımı çağırıp eğlenmeyi, bende isterdim normal bi insan gibi yaşamayı ama hayat maalesef bana gülmüyor. ne yaptıysam şu sosyal fobi illetinden kurtulamadım. bu benim "özet geç bin" hikayem, içimi döktüm panpalar umarım anlarsınız durumumu.